سوغات رمضان، تربیت علوی است ورود عشق علی به خانه‌های شیعیان علی
دوشنبه, ۱۵ تیر ۱۳۹۴، ۱۰:۳۷ ق.ظ
سوغات رمضان، تربیت علوی است
ورود عشق علی به خانه‌های شیعیان علی
...
آن چه برای خود می‌پسندی برای دیگران بپسند و آن چه برای خود نمی‌پسندی
برای دیگران مپسند و ستم مکن همان گونه که دوست نداری به تو ستم کنند و
نیکی کن همچنان که دوست داری به تو نیکی کنند و
 |
گروه مقالات: گفته‌اند رهگذری شبانه چند بار بیهوشی مستانه حضرت علی (ع) را در حالت راز و نیاز می بیند و سراسیمه به فاطمه، همسر مهربان و بزرگوارش خبر می آورد که علی از دنیا رفت و فاطمه که آشناترین همسایه ی روح علی است با تبسمی پاسخ می‌دهد: این قصه ی هر شب اوست.
رسول اکرم درباره ی ایشان می فرمایند: علی دوست خداست. علی آیه های قرآن است. علی راه مستقیم است. تجلی گاه نور ایمان است. علی پدر این امت است. علی پیشوای مسلمانان به سوی بهشت است. علی محبوب من است. علی امیر نیکان است. اولین کسی است که به من ایمان آورد و مرا تصدیق آورد و علی اولین کسی است که به من ایمان آورد و مرا تصدیق کرد و علی اولین کسی است که با من نماز گزارد.
ما شیعه علی هستیم! شیعه علی(ع) سهل و ممتنع است. سهل است، زیرا می توان ظواهر را رعایت کنی و می توانی فقط یا علی بگویی و در ایام شهادت علی سیاه بپوشی و اشک بریزی و عزاداری کنی، بی آنکه از خود بپرسی چرا حضرت علی به شهادت رسید و هدف واقعی ایشان چه بود؟ شیعه بودن ممتنع است زیرا از خود برون آمدن و از خود و خودخواهی جدا شدن و به خدا رسیدن، محتاج انسان شدن و صبوری است. شیعه بودن، سهل است زیرا می توان بنا به عادت مسلمان اسمی باشی و دیگران را فدای خود کنی.
اما شیعه بودن سخت است زیرا بایستی (من) قربانی (ما) شود. علی (ع) شهید تربیت بود. ایشان در نامه ی تربیتی خود به فرزندش امام حسن (ع) می نویسند: پسرم نفش خویش را میزان روابط خود با دیگران قرار بده و آن چه برای خود می پسندی برای دیگران بپسند و آن چه برای خود نمی پسندی برای دیگران مپسند و ستم مکن همان گونه که دوست نداری به تو ستم کنند و نیکی کن همچنان که دوست داری به تو نیکی کنند و آن چه را برای دیگران زشت می دانی برای خود زشت بدان.
علی، دکترای تعلیم و تربیت از دانشگاه های معتبر نداشت، اما شهید تربیت بود و الگوی واقعی مسلمانان. پدرش ابوطالب، مادرش فاطمه بنت اسد و همسرش فاطمه ی زهرا و معلم بزرگوارش حضرت محمد (ص) بود. براستی چرا از تعلیم و تربیت علوی فاصله گرفته ایم؟ تربیت علوی چه ویژگی‌ها و خصوصیاتی دارد؟ می گویند:حضرت امیر مومنان با مردی مسیحی همسفر شد. آن مرد مسیحی گفت: قصد کجا دارید؟ فرمودند: عازم کوفه ام. بر سر دوراهی حضرت راه کوفه را رها کرده و آن مرد را همراهی نمودند. این امر موجب شگفتی مرد مسیحی شد و پرسید: مگر شما عازم کوفه نبودید؟ حضرت فرمودند: بلی. مرد مسیحی گفت: پس چرا راهتان را تغییر داده اید؟ حضرت فرمودند: توجه دارم، اما این از حق مصاحبت است که انسان همسفر خود را مشایعت کند.
تربیت علوی نیاز امروز
امروز همه به تربیت علوی نیاز داریم، بر سیاستمداران فرض است عدل علوی را در جامعه پیاده کنند. ایشان می فرمایند: خداوند سبحان عدل را عامل پیشرفت جامعه ی بشری و مانع از ستم و تجاوز و سبب شکوهمندی اسلام قرار داده است و به مالک اشتر یاد آور می شود که نسبت به آحاد رعیت از مسلم و غیر مسلم روش عدالت در پیش گیرد و از ستم و قساوت بپرهیزد.
خلق سراسر همه نهال خدایند/ هیچ نه بر کن از این نهال ونه بشکن
سیره ی عملی امیر المومنین نیز گواهی صادق بر تجسم عدل در نظام رهبری آن حضرت است، تا بدانجا که حتی بیگانگان وی را سمبل عدالت انسانی خوانده‌اند. تربیت علوی جز با سادگی و ساده زیستی امکان پذیر نیست. می گویند: وقتی ایشان به خواستگاری حضرت فاطمه رفتند، زرهی داشتند که به چند درهم فروختند و پیامبر قدری از آن را در اختیار بلال گذاشته که عطری برای حضرت زهرا بخرد و باقی مانده را به عمار و یاسر و گروهی از یاران خود داد که برای دختر وی اسباب خانه و لوازم منزل تهیه کنند و اثاثیه و جهیزیه حضرت فاطمه این بود:1)پیراهن به بهای هفت درهم.2)روسری به بهای یک درهم.3)قطیفه ی مشکی که تمام بدن را می پوشاند.4)یک تخت.5)دو عدد تشک از کتان مصر6)پرده 7)حصیر 8)طشت بزرگ9)آفتابه10)کوزه های متعدد11)بازوبندی از نقره12)و چند وسیله ی ساده ی دیگرکه ارزش کل آن‌ها 63 درهم بود.
در دامان این زوج ساده زیست، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) تربیت می شوند و آنجا که ایشان در نامه ای به عثمان بن حنیف عامل خود در بصره نوشت:برای من ممکن بود از عسل مصفا و مغز گندم بخورم و لباس حریر بپوشم، اما اگر علی به این کار تن دهد، ممکن است در گوشه ای از بلاد اسلامی گرسنگانی باشند که به قرص نان محتاجند!
علی (ع) پیشوا و الگوی ماست، لذا وظیفه داریم ایشان را بشناسیم، آن شناختی که شایسته ی اوست و در شناخت ایشان به خطا و انحراف نرویم همان گونه که خوارج به بیراهه رفتند! نهج الباغه را بخوانیم و به آن عمل نماییم. کتابی که آن را اخ القران می خوانند و دل هایمان را خانه تکانی کنیم. براستی ملتی که علی (ع) را به عنوان الگوی خویش بر می گزیند می بایست تفاوتی با دیگر ملل دنیا داشته باشد. آن جا که امام شافعی درباره ی ایشان می گوید: اگر علی مرتضی خود را آن طور که بود نشان می داد، همه ی مردم جهان در برابرش سجده بر زمین می گذاشتند و چه زیبا شهریار می سراید:
علی ای همای رحمت،تو چه آیتی خدا را/ که به ما سوا فکندی همه سایه ی هما را
دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین/ به علی شناختم من،به خدا قسم خدا را
برو ای گدای مسکین در خانه ی علی زن/ که نگین پادشاهی، دهد از کرم گدارا
به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من/ چون اسیر تست،اکنون به اسیر کن مدارا
اما ما حضرت علی (ع) را داریم، قدر ایشان را هم می دانیم؟ آیا جامعه و خانواده و دل های ما لیاقت ایشان را دارد؟ جامعه ای که 15 درصد ازدواج منجر به طلاق می شود؟ ماه مبارک رمضان و لیالی قدر فرصتی مغتنم برای تربیت کردن و تربیت شدن است. علی (ع) آموزگار تعلیم و شهید تربیت بود و سراسر زندگی این ابر مرد تاریخ سرشار از نکات اخلاقی و تربیتی...
چون پسر ملجم او را ضربت زد. امام حسین گریان بر او درآمد. پرسید: پسرم چرا گریه می کنی؟
- چرا نگریم که تو در نخستین روز آن جهان و آخرین روز این جهانی!
- پسرم چهار چیز را که به تو می گویم بخاطر بسپار و آن‌ها را به کار وادار:
خرد بزرگترین توانگری است و بدترین تهیدستی، نادانی است و خودبینی وحشتناک ترین وحشت و خوش گویی گران ترین نعمت. و چون حضرت علی را به خاک سپردند امام حسن (ع) به منبر رفت و گفت: مردم! مردی از میان شما رفت که هیچکس به رتبه او نخواهد رسید. رسول الله (ص) پرچم را به وی داد و به رزمگاهش می فرستاد و او جز با پیروزی بازنگشت و از اموال دنیا جز چند درهم چیزی نداشت ولی همه خوبی‌ها و نیکی‌ها را داشته است. امید است خانواده های ایرانی، التفات واقعی به تربیت علوی داشته باشند. شهادت مولا بر همه پیروان واقعی آن اسوه جوانمردی تسلیت باد.
مهدی خلیلی بهار نیوز
