آیا شرافت و قداست قلم را پاس داشته ایم ؟ ولی اله حسین زاده

آیا شرافت و قداست قلم را پاس داشته ایم ؟

ولی اله حسین زاده

آیا شرافت و قداست قلم را پاس داشته ایم!!؟؟

ولی اله حسین زاده

 در مورد قلم و تاریخچه آن مقالات و نوشته های بسیار زیادی به رشته تحریر درآمده است لذا دانشمندان با شناخت از ابزارهای انسان های اولیه پی برده اند که اولین ثبت وقایع بین 6000 تا 10000سال قبل برمی گردد بر همین اساس می توان تاریخچه قلم را نیزبه همین دوران دانست؛ اما بدون تردید ارزش و قداست قلم زمانی برای مسلمانان ارزش مضاعف پیداکرد که خداوند در کتاب آسمانی و معجزه حضرت محمد (ص) به قلم و آنچه می نگارد سوگند یادکرده است .

خداوند با سوگند به قلم و آنچه از آن تراوش می کند مسئولیت و رسالت بسیار سنگینی را بر عهده صاحبان قلم به خصوص در جامعه اسلامی نهاده است تا جائیکه دین مبین اسلام، برای قلم و نوشتن، ارزش خاصی قائل است. گاه در کلام امیر بیان، حضرت علی علیه‏السلام می‏خوانیم که: «عقلِ نویسنده، در قلم اوست» و گاه از زبان رسول مکرّم اسلام می‏شنویم که سه صداست که حجاب‏ها را پاره می‏کند و به پیشگاه با عظمت خدا می‏رسد و یکی از آن‏ها صدای گردش قلم‏های دانشمندان به هنگام نوشتن است. خداوند متعال در قرآن مجید هم، گاه به قلم و نوشته آن سوگند یاد می‏کند و گاه، آن را وسیله تعلیم خود برمی‏شمارد.

بدون تردید قلم نیز همانند بسیاری از ابزارهای ساخته شده توسط بشر دارای کارکردهای  دوگانه و حتی چندگانه است چراکه برخی از افراد از دیروز تا به  امروز با حفظ حرمت و قداست قلم ، آن را در جهت گسترش فضایل و ارزش های دینی و انسانی به کار گرفته اند  و برخی نیز قلم را در جهت رذایل اخلاقی ، تملق ، چابلوسی ، انحراف و در نهایت سقوط انسانیت ... به کار بسته اند.

امروز تاریخ این فرصت را دراختیار ما قرارداده است که با  کنکاش و تحقیق در متن های به جاه مانده از صاحبان قلم که امروز در میان ما نیستند ؛ عمق  نیت های پنهان نوشتار آنان را دریابیم لذا همه ما که قلم گذشتگان را به عنوان میراث گرانبهاء در اختیار گرفته ایم  روزی نوشته ها و آثار به جا مانده از قلم ما  نیز در معرض قضاوت آیندگان قرار خواهد گرفت.

البته ناگفته پیداست که همه ما از گذشتگان تا حاضران و آیندگان باید در برابر صاحب قلم یعنی خداوند پاسخگو باشیم.

سوگمندانه باید اعتراف کنیم در جامعه امروز ما محتویات بسیاری از رسانه  با آنچه که از یک جامعه اسلامی و اخلاقی انتظار می رفت  فرسنگ ها فاصله پیداکرده است و آنچه بیشتر فضا و صفحات  رسانه های نوشتاری ، دیداری و ..  را در برگرفته  جز نفرت ، کینه ، تهمت و تخریب و...  چیز دیگری مشاهده نمی گردد.

بی پرده و شفاف بگویم اگر ما امروز در خصوص نوشته و آثار گذشتگان به قضاوت نشسته ایم لیکن به دلیل شرایط جدید حاکم بر زندگی بشر که تکنولوژی جدید بر همه ما تحمیل کرده است و هر روز و حتی ساعت زندگی دچار تحول و پیشرفت می شود؛  پیش از آنچه که آیندگان در خصوص آثار و مطالب ما قضات کنند امروز به برکت شرایط جدید رسانه ای و اطلاع رسانی بر چشم بر هم زدنی نوشتار و مطالب ما در برابر حجم گسترده ای از دیدگان  مردم قرار می گیرد و خوانندگان با توجه به در اختیار داشتن اطلاعات به سهولت از نیت و اهداف   نوشتاری که در اختیار آنان قرار گرفته است آگاهی پیدا می کنند.

اگر امروز نوشتار و قلم ما  نمی تواند جریان ساز و تاثیر گذار باشد به دلیل این است که ما شرافت و قداست قلم خود را به اندک بهای فروخته ایم  و قلم را به خصوص در رسانه ها ابزاری در جهت تخریب ، تهدید ، تطمیع ، بد اخلاقی ، منافع سیاسی ،گروهی ، تملق و چاپلوسی و  ... قرارداده ایم.  

  ارزش و شان قلم بسیار بالاتر و شریفتر از جایگاهی است که ما امروز آن را به پائین ترین جایگاه تنزل داده ایم لذا به نظر نگارنده امروز قلم بیش از آنچه که به نوشتاری های  فلسفی ، زیبا و ادبی نیاز داشته باشد نیازمند احیاء شرافت، قداست و منزلت خود از سوی صاحبان قلم است.

البته ناگفته پیداست که در این دنیای پر هیاهو و هزار چهره؛  قلم های هستند که جز در طریق درست ، اخلاق و حاکمیت ارزش های انسانی و دینی  به حرکت در نمی آیند اما متاسفانه این قلم ها در هیاهو و انبوه بداخلاقی ها کمتر امکان پرتو افشانی را پیدا می کنند هر چند که  براساس مشیت و اراده الهی   قلم های  پاک همیشه مانا خواهند ماند و آنچه زوال می پذیرندقلم های ناپاک است.

و سخن پایان اینکه امام (ره) در حسینیه جماران در جمع نمایندگان مجلس شورای اسلامی خطاب به آنان می فرماید  )) دعوا‌های ما دعوایی نیست که برای خدا باشد. این را همه از گوشتان بیرون کنید! ‎ ‎‌همه تان همۀ ما، از گوشمان بیرون کنیم که دعوای ما برای خدا است، ما برای مصالح‌‎ ‎‌اسلام دعوا می‌کنیم. خیر! مسئله این حرف‌ها نیست. من را نمی‌شود بازی داد! دعوای خود‌‎ ‎‌من و شما و همۀ کسانی که دعوا می‌کنند همه برای خودشان است. )) بنابراین همه افرادی که قلم در دست دارند درخلوت به وجدان خود  مراجعه کنند که کدام نوشتار آنان درجهت هدایت و رستگاری و منافع جامعه بوده است و کدامین نوشتار انان صرفا در جهت منافع شخصی بوده است اگر چنین شد و کفه ترازو نوشتار ما در جهت منافع مردم سنگین تر بود روز قلم بر همه مبارک باد در غیر اینصورت هر روز هم در تقویم روز قلم باشد تاثیری  در بیداری و دایت جامعه نخواهد داشت.