به گزارش الف این مقاله تحلیلی را مشترکا "جفری جتلمن" رئیس دفتر نیویورک تایمزدر جنوب شرق آسیا – مستقر در دهلی نو پایتخت هند- وهمچنین "ماریا ابی-حبیب خبرنگار منطقه در دهلی، منتشر کرده اند. جتلمن به خاطر انتشار گزارشاتش ازحوادث بین الملل، در سال 2012 برنده جایزه پولیتزر شد.

نیویورک تایمز نوشت با معرفی قانون شهروندی هند و مخالفت های صورت  گرفته با آن، بسیاری در هند تصور می کردند این مساله با گذشت زمان رفع خواهد شد تا اینکه "ملی گرایی هندوها" به ایجاد حوادث خونینی منجر شد که به تازگی در دهلی نو به مرحله انفجار رسیده است.

<< در روزهای اخیر که آتش خشونت های فرقه ای در حومه پایتخت هند جان  بیش از 40 نفر را گرفته است – که بیشترشان مسلمان بودند – دولت هند بلافاصله اعلام کرد این خشونت ها خودجوش بوده است. اما منتقدان میگویند این حوادث نه خودجوش  بود و نه هشدار، بلکه اجتناب ناپذیر بود. به تدریج مشخص شده است سیاست هایی که نخست وزیر مودی تصویب کرده مصونیتی (برای هندوها) به بار آورده، نهادهای مختلف را تسخیر کرده و به نفرت دینی دامن زده و به صورت حساب شده یک اکوسیستم خطرناک ملی گرایانه هندو ایجاد کرده است. آنقدر زمان گذشت تا چیزی منفجر شد.>>

"میانکش گانگولی" مدیر سازمان ناظر برحقوق بشر (هیومن رایتس واچ) در جنوب آسیا می گوید <<طرفداران دولت، حس می کنند که قادرند هر نوع جنایتی را مرتکب  شوند، زیرا  حس می کنند از حمایت سیاسی برخوردارند. آقای مودی و حزبش اجازه داده اند فرهنگ تنفر و تبعیض شایع شود.>>

هندوها اکثریت مطلق و مسلمانان کمتر از 15 درصد جمعیت هند را تشکیل می دهند. به نوشته نیویورک تایمز جوامع ساکن اطراف دهلی که از چندین نسل با هندوها ادغام شده بودند، در امتداد خطوط فرقه ای در حال فروپاشی هستند. <<بسیاری از مسلمانان اکنون در حال ترک این مناطق هستند و در حالی که اشیاء سوخته نشده خود را به دوش می کشند، به خستگی از خیابان هایی می گذرند که هنوز هم بوی دود (ناشی از خشونت های اخیر) می دهند. سوال فراروی ملت این است که آیا این خونریزی، جهت گیری آقای مودی را تغییر خواهد داد؟ فردی که در سال 2014 با شعار "اتحاد برای همه، توسعه برای همه" در کارزارهای انتخاباتی برای احراز پست نخست وزیر شرکت کرد. مودی با اتهامات شخصی نیز روبرو است. وی  متهم است در  کشتار صدها مسلمان در ایالت گوجرات در سال 2002 دخالت داشته است. وی در آن زمان سروزیر گوجرات بود، و دادگاه نیز او را از این اتهام تبرئه کرده است.>>

نیویورک تایمز با اشاره به تلاش دولت هند برای مقابله با مسلمانان نوشت <<آقای مودی تندروهای هندو را در پست های ارشد دولتی منصوب کرده است از جمله "یوگی آدیتیانات، به عنوان سروزیر اوتار پرادش – بزرگ ترین ایالت هند – که مسلمانان  را "گروهی از حیوانات دوپا" خوانده و قول داده است یک جنگ مذهبی راه اندازد. آقای مودی سایر متحدان ملی گرای هندو را به عنوان روسای دانشگاه ها و نهادهای فرهنگی مهم منصوب کرده است. اسامی مکان ها و مواد کتب درسی تغییر کرده است تا نقش مسلمانان در هند کم رنگ شده و آموزه های هندو گسترش یابد. بسیاری از مسلمانان میگویند هرگز احساس نکرده اند که اینقدر به حاشیه رانده شده  اند.>>

به نوشته نیویورک تایمز، در این شرایط مصونیت هندوها به شدت افزایش یافته است. افرادی که اخیرا در روز روشن، مسلمانی را  با ضرب و جرح کشتند، تنبیه نشدند و اگر هم دستگیر شده باشند از جانب رهبران حزب حاکم به عنوان قهرمان تقدیر شده اند. << آن اقدام خشونت آمیز ظاهرا آقای مودی را با طرفدارانش که 80 درصد هندوهستند، آزرده خاطر نکرد.>>

این گزارش می افزاید در آگوست گذشته دولت مودی به صورت یک جانبه  امتیازات قانون شهروندی را در ایالت جامو و کشمیر -  که اکثر ساکنان آن مسلمان هستند – لغو  و به این ترتیب عملا  رده سیاسی آن را بی اثر کرد. در نوامبر دادگاه عالی هند حکم داد ملی گرایان هندو می توانند در خرابه های یک مسجد با قدمت چندین قرن که به دست هندوها تخریب شده بود، یک معبد بنا کنند. اما اقدامی که هند را به راستی در شرایط بسیار بحرانی قرار داد و بر اختلافات مسلمانان و هندوها افزود، تصویب  قانون شهروندی در ماه دسامبر بود که زمینه را برای شهروندی طرفداران تمام ادیان از جنوب آسیا فراهم می کند به جز: مسلمانان. بحران ناشی از تصویب این قانون مساله ای نبود که مودی وارث آن باشد، بلکه خود آن را ایجاد کرده بود. از این قانون به عنوان بخشی از طرح های درازمدت مودی برای تبدیل هند به یک کشور هندوها یاد می شود: باید منتظر بود و دید چه پیش خواهد آمد.>>

نیویورک تایمز با اشاره به سفارش رهبران حزب حاکم بی جی پی برای تیراندازی به مخالفان قانون شهروندی، به نقل از "آسیه آیرز" از شورای روابط  خارجی آمریکا  نوشت: << من واقعا نمی دانم که چطور می شود از "اتحاد برای همه، توسعه برای همه" به شعار "خیانتکاران را با تیر بزنید" رسید. خیلی از هندی ها متعجبند که چگونه این مساله رخ داده است.>>

نویسندگان این مقاله دولت هند را عامل خشونت های مرگبار فرقه ای اخیر در دهلی نو خوانده و افزودند در سال های اخیر شبکه های تلویزیونی و رسانه های هند تحت فشار بوده اند تا با راهبرد مودی هم آوا شوند اما در خصوص این حوادث، بسیاری از رسانه ها و خبرنگاران خشم خود را آشکار کردند. گرچه رهبران ملی گرای هندو، این اتهام را که سیاست های دولت به خشونت ها دامن زد، رد می کنند. << در چهارمین روز خشونت ها و پس از کشته شدن بیش از 20 نفر، آقای مودی سکوتش را شکست و گفت "خواهران  و برادران من در دهلی، با هم در صلح و صفا باشید. اما بسیاری از ناظران می گویند عملکرد مودی در سال های اخیر سبب شده است برقراری صلح دشوار شود.>>

<<این روزها آقای مودی درباره توسعه و اصلاحاتی که زمانی وعده آن را داده بود، کمتر صحبت می کند. اقتصاد روندی منفی دارد، بیکاری 45 درصد شده و رشد کلی کشور به سمت  پایین ترین سطح در تقریبا یک دهه گذشته می رود. برخی مقامات در محافل خصوصی  میگویند دولت مودی آنقدر بر جاه طلبی های ایدئولوژیک خود  تمرکز کرده است که اقتصاد به چشمش نمی آید. بحران اقتصادی  کشور عمیق می شود، و این نگرانی  وجود دارد که آقای مودی و متحدانش برای تقویت اقتصادی و رویگردانی  مردم از  مشکلات، بار دیگر به حس ملی گرایی هندو تکیه کنند.>>

"شیوشانکار منون" مشاور امنیت ملی سابق هند می گوید <<برای ساختن آن  کشور هندو، کنترل حرف اول و آخر  را می زند. شاید شاهد آن باشیم که همچنان در آتش تنش های  داخلی بدمند. آنها برای انحراف افکار عمومی از ناکامی هایشان، به این خشونت ها نیاز دارند.>>

الف