درمورد توهین ها و کینه های نهفته در پشت کلمات علیه هاشمی رفسنجانی
هاشمی رفسنجانی، فراتر از نقد نیست که حیات سیاسی و مدیریتی اش به نقدی عالمانه و مومنانه هم نیازمند است و هم به وثاقت می رسد. از نقد آینه گی، همه سود می برند و جامعه بیش از افراد. همه باید به استقبال نقد هاشمی برویم چنان که به نقد دیگر شخصیت ها نیز اما بدانیم که هاشمی قطعا مستحق توهین و طعنه ها نیست.
به جرات می توان برخی توهین ها و تخریب ها را با طعم "آلبانی" تشخیص داد و کینه نهفته پشت کلمات را دید اما – با هزار تاسف- برخی دیگر از کلماتی که به توهین شمار می شود، تولید داخل است و – باز با هزاران تاسف- از سوی کسانی انجام می شود که در توهم انحصاری خود انقلابی پنداری گرفتار آمده اند. چنان با یقین توهین می کنند که گوئی، در باره دشمنِ تراز اول اسلام- نعوذ بالله- سخن می گویند. بازگو کردن نوشته هاشان می تواند ذیل تشییع فاحشه تعریف شود که ارتکاب آن از جمله گناهان کبیره است اما رقیق ترین نوشته هاشان از این جنس است که در یک کانال خواندم؛ هاشمی زنده است.... تا وقتی اشرافیت مسئولین ادامه دارد!!! دیگر پست هایش هم از جنسی بود که آدم را به این نتیجه می رساند که با این‌ها نمی‌شود به بحث نشست و از خانه هاشمی گفت و از سبک زندگی‌اش که اصلا اشرافی نبود.
وقتی استخرِ ساخته شده در بیست سال بعد از انقلاب را "استخرِ فرح" می‌خوانند چه می‌شود شان گفت که آنان بی‌سند سخن می‌گویند و با صد سند هم قانع نمی‌شوند لذا گفتم شان که؛ هاشمی زنده است چون نهضت زنده است. این جمله امام است، با این جمله شوخی نکنید لطفا!!!! و گفتم که بحث من نقد هاشمیِ مرحوم نیست که مثل همه افراد قابل نقد است. سخن حرمت کلام امام است. می‌توانستید به جای هاشمی زنده است..... از کلمات دیگری استفاده کنید. من و شما، بر بام کوچک مان کلی برف نشسته است. حضرات که جای خود دارند.
باور ما هم این است که نه آیت‌الله هاشمی و نه هیچ یک دیگر از مسئولان، فراتر از نقد نیستند که به وسعت دامنه عملکردشان، جای نقد دارند اما نقد هم ادبی دارد و آدابی که منتقد را از دایره ایمان و انصاف دور نمی‌کند و اجازه نمی‌دهد به حکم قرآن، در آیه 8 سوره مبارکه مائده که می‌فرماید: "یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا کونوا قَوّامینَ لِلَّهِ شُهَداءَ بِالقِسطِ وَلا یَجرِمَنَّکُم شَنَآنُ قَومٍ عَلى اَلّا تَعدِلُوا اعدِلوا هُوَ اَقرَبُ لِلتَّقوی وَاتَّقُوا‌الله اِنَّ‌الله خَبیرٌ بِما تَعمَلونَ؛ای کسانی که ایمان آورده‌اید! همواره برای خدا قیام کنید، و از روی عدالت، گواهی دهید! دشمنی با جمعیتی، شما را به گناه و ترک عدالت نکشاند! عدالت کنید، که به پرهیزگاری نزدیکتر است! و از (معصیت) خدا بپرهیزید، که از آنچه انجام می‌دهید، با خبر است!" اما برخی افراد انگار این آیه را نخوانده‌اند که چنین بی‌انصافانه می‌تازند و اتهام می‌زنند.
بله، اشرافیت بد است. خوی اشرافی گری بدتر است. رفتاری به شدت ضد انقلابی است اما بروید و ببینید چه کسانی به این خوی متصف اند. بررسی کنید این برچسب ها که تولید انبوه کرده اید شایسته شیوه زندگانی چه کسانی است. بررسی کنید چه کسانی با گرفتن پُست، به قدرت و ثروت رسیدند. چه کسانی در چنان تکبری فرو رفته اند که جغرافیای "فرعونِ" غرورشان به اندازه چند "مصر" است. هاشمی را که بسیاری از مردم دیده اند و از نزدیک صفا و صداقت رفتاری اش را درک کرده اند. کاستی های مدیریتی و فرود های برنامه ای اش را هم دیده اند. هاشمی اشرافی نبود نه به لحاظ سبک زندگی و نه در حوزه فکری. اهل پاسخگویی بود و هرچه شناسنامه اش بزرگ می شد شاخصه های شخصیتی اش هم بزرگتر و شخصیتش هم مدارا پیشه تر می شد اما کسانی که امروزه نام او را با صفات ناپسند بدرقه می کنند خود گرفتار نوعی "اشرافیتِ معرفتی" اند که خود را واجب الجنه و مخالفان خود را واجب الدوزخ می دانند.
اشرافیت حقیقی هم این است که بهشت را ملک اختصاصی خود و هم اندیشان خود بدانی و نه برای دیگران که حتی برای رحمانیت و غفران الهی هم جا نگذاری. باری، به آغاز سخن برگردیم؛ هاشمی فراتر از نقد نیست اما قطعا فراتر از نگاه جزم اندیشانی است که "ناروا ترین کلمات" را در حق او روا می دارند. به این نگاه ها و کلمات هم حضرت عادل در محکمه ای رسیدگی خواهد فرمود که ذرات خیر و شر را به حساب می کشد، یا علی!
انتخاب غلامرضا بنی اسدی:
