سال وعده های تکراری

سال وعده های تکراری

ولی اله حسین زاده

 

 

 کشور ما چند دهه است که در بخش های مختلف غیر قابل پیش بینی شده است و به همین دلیل نیز نمی توان در حوزه های گوناگون زندگی اجتماعی و خصوصی افق روشن را برای خود ترسیم کرد  وهمواره باید خود را به دست حوادث ،اتفافات و سرنوشت سپرد.  

 بخش زیادی از غیر قابل پیش بینی بودن امور به جهت وعده های غیر عملی است که مدیران به مردم می دهند چراکه متاسفانه بخش زیادی از وعده های داده شده مدیران در بخش های مختلف اقتصادی ، سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و ... تحقق پیدا نمی کند.

در سال های اخیر به دلیل سخت شدن شرایط کشور و زندگی مردم که واکاوی دلائل آن از حوصله این یادداشت خارج است ؛ بر میزان وعده های غیر عملی مسولان افزوده شد ، بدون آن چه مدیران متوجه باشند وعده های غیر عملی  آنها آسیب ، تبعات و آثار منفی به اعتماد مردم وارد کرده است.

شاید سال 99 را بتوان از حیث دادن وعده های غیر عملی به مردم بویژه در حوزه اقتصادی و معیشتی رکودار دانست ؛ چرا که مدیران کشور همواره در سطح ملی  و محلی  وعده رفع مشکلات اقتصادی ، معیشتی و بهتر شدن شرایط  و اوضاع زندگی را دادند  اما در طول سال سالجاری نه تنها بهبود و گشایشی در معیشت مردم حاصل نشده بلکه در برخی از بخش ها شرایط زندگی سخت تر شده است  به همین دلیل زمانی که مسئولان وعده گشایش و بهترشدن شرایط  را می دهند مردم توجه و اعتمادی به وعده های داده شده نمی کنند.

بدون شک شکل گیری شرایط فعلی کشور محصول یک  دلیل خاص و ضعف کارکرد یک قوه و یک دستگاه خاص نبوده و نیست  چراکه دلائل مختلفی از جمله تحریم های ظالمانه اقتصادی ، همه گیری ویروس کرونا ، کم کاری و بی کفایتی برخی از مسولان ، تصمیم گیرهای غیر کارشناسی ، عدم استفاده از ظرفیت تمام نخبگان و دلسوزان به نظام و کشور ، رقابت های مخرب سیاسی ، عدم همکاری عملی و واقعی قوای مختلف علی رغم تاکید مقام معظم رهبری ، فعالیت های مخرب دولت سایه ، فعالیت بنگاه های اقتصادی  و غیر پاسخگو، موازی کاری دستگاه های مختلف ،  و ... در شکل گیری وضعیت فعلی کشور نقش داشته اند ؛ البته که نقش برخی از موئلفه های برشمرده شده قطعا بیشتر از سایربخش ها  است. 

سخن این است که چرا مسئولان که به موضوعات ، محدودیت و شرایط اشراف کامل دارند همچنان در بخش های مختلف به مردم وعده های غیر واقعی می دهند ؛ این در حالی است که خود مدیران در خلوت و مواجه با وجدان خویش بر عملی بودن وعده های داده شد آگاهی کامل دارند  لذا آنچه که این روزها مردم را بیشتر از کمبود ها و مشکلات رنج می دهد؛  وعده های نادرست و غیر عملی مدیران است.

این در حالی است که سفارش وفای به عهد و پیمان در آموزه های دینی  و انقلابی ما از اهمیت و جایگاه بالای برخوداربوده و شایسته است که مسولان در قوای مختلف به خصوص در جامعه اسلامی به مردم قول و تعهدی که می‌دهند به آن عمل کنند، که اگر بدقولی صورت بگیرد، مردم نسبت به جامعه اسلامی و حتی مقدسات دینی بدبین می‌شود که دردمندانه امروز رگه های از این بدبینی در بین مردم بخصوص جوانان به وضوح قابل مشاهده است.  

زمانی که مدیری به مردم وعده می دهد در واقع این فرد از جایگاه حقوقی خود که برگرفته از اعتبار نظام و حاکمیت دینی است  هزینه می کند و هر گونه کوتاهی در تحقق وعده ، اعتبار نظام را در پیش مردم متزلزل می کند؛  بنابراین  ضرورت دارد که وعده های مسولان ضمانت اجرایی داشته باشد.

 به عنوان مثال در ماه های اخیر مکرر مسئولان از عادی شدن شرایط عرضه برخی کالاهای اساسی از جمله مرغ ، روغن و ... سخن گفته اند اما تغییر ملموسی در عرضه این کالاها برای مردم رقم نخورده است  و صد افسوس که مسئولان همچنان بر وعده های نادرست خود اصرار می ورزند این در حالی است که مردم وعده های داده شده را به خصوص وعده های که در معیشت و سبد غذایی روزانه آنها تاثیر گذارهست را هرگز فراموش نمی کنند.

به نظر می رسد مدیرانی که در استان قزوین در حوزه معیشت و اقتصاد مسولیت دارند  و مکرر بر وعده های غیر عملی خود اصرار دارند مدیرانی هستند که بدون کمترین شایستگی ، تخصص ، لیاقت و حتی تجربه درمسولیت های مهم قرار گرفته اند  و توان مدیریت در شرایط سخت را ندارند لذا مجبور هستند  به دوربین ها  زل بزنند  و با خونسردی  و ... شرایط را عادی و بعضا گل و بلبل معرفی و گزارشات غیر واقعی به مسولان بالادستی ارایه دهند غافل از این هستند که ادامه این روند سیل ویرانگری خواهد شد که همه چیز را با خود خواهد برد.

 لذا ضرورت دارد که چنین مدیرانی هر چه سریعتر برکنار شوند  و سپس مدیران با صداقت و شفافیت واقعییت ها را با مردم  در میان بگذارند تا با همراهی مردم همانند دوران هشت سال دفاع مقدس  مرحله سخت   جنگ اقصادی را نیز با سربلندی و موفقیت عبور کنیم.