سهم ما در حوادث اخیر

سهم ما در حوادث اخیر

بر اساس برخی از داده های اطلاعاتی با توجه به مشکلات و مسائلی  که مردم در طول ماه های گذشته با آن در بخش های مختلف از جمله حوزه اقتصادی ، اجتماعی و  ...  دست به گربیان بودند حوادث ، اعتراضات و قابل پیش بینی بود

  فوت خانم مهسا امینی بهانه ای شد که آتش زیر خاکستری که در عمق جامعه وجود داشت فوران کند و اینبارجوانان دهه هشتادی آتش بیار این معرکه شدند  تا ناراحتی ها، عقده ها و مطالباتی که خود و مردم  داشتند را در کف خیابان مطرح  و به گوش حاکمیت برسانند  و ندیدن های خود را در کف خیابان به رخ بکشاند و زورگویی های نسبت به خود را در خیابان پاسخ بدهد.

اینک با ارایه گزارش رسمی و تخصصی سازمان پزشک قانونی به عنوان یک مرجع مستقل و تخصصی بخش زیادی از ابعاد فوت خانم امینی اشکار شد ؛ لذا گذشته از چگونگی فوت مهسا امینی و همچنین ماهیت و فراینده احضارایشان از سوی گشت ارشاد که شیوه و ادامه فعالیت آن بحث های بسیار جدی را در بین  مخالفان و موافقان به وجود آورد می توان در خصوص ابعاد مختلف اعتراضات هفته های گذشته بیشتر سخن گفت.

البته ناگفته پیداست دشمنان کینه ورز ، ایران ، مردم  و انقلاب که در طول 43 ساله گذشته لحظه ای از توطئه چینی و دشمنی خود دست نکشیده اند ؛ هر لحظه مترصد فرصت و بهانه ای هستند  که از سرمایه گذاری سنگینی که در ابعاد مختلف بویژه در حوزه رسانه  و همچنین همراهی برخی از جریانات منفوراز جمله منافقان ، سلطنت طلبان و ...  بر علیه نظام  داشته اند در جهت منافع خود بهره برداری کنند و یقینا دست های آشکار و پنهان آنان در حوادث اخیر نیز کاملا روشن است.

اما صاحب قلم باور دارد اگر ما بخواهیم تمام نارضایتی ، مشکلات ، کاستی ها و اعتراضات جوانان و اقشار مختلف مردم  را در بخش های مختلف صرفا به توطئه  و طراحی دشمن گره بزنیم و خود را در شکل گیری ، دمیدن و  شعله ور شدن بخشی  از مشکلات و نارضایتی های مردم  تبرئه کنیم بدون شک دچار اشتباه فاحش ، استراتژیک و محاسباتی برای ادامه مسیر انقلاب شده ایم وبه نوعی دچار خود فریبی شده ایم.

بسیاری از دلسوزان واقعی انقلاب و کشور در ماه های گذشته رگه های  از شکل گیری ناراضایتی عمومی را در سطح کلان و حتی در ابعاد استانی به جهت برخی از سیاست ها ، رویکرد ها و رفتار ها ی اشتباه  را شناسایی  ودر خصوص آنها هشدار داده بودند که به هر دلیل و بهانه مورد توجه قرار نگرفت.

هر چند نقش جوانان دهه هشتادی در بحران اخیر بسیار پررنگ و حتی محوری بود و بسیاری نقش آفرینی جوانان را در حوادث اخیر حاصل هیجانات و همچنین فضای مجازی می دانند اما باید زمینه و بستر این اعتراضات را در حوزه های  مختلف مدیریت ، اقتصاد ، سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی ، رسانه ، و .... جستجو کرد.

به عنوان مثال کمتر فرد منصفی در کشور وجود دارد که اذعان نداشته باشد که اقشار مختلف مردم بویژه دهک های پایین جامعه در تامین حتی مایحتاج و نیاز های اولیه خود دچار مشکل و چالش اساسی شده اند (( وبه قول آیت اله جوادی آملی  امروز تازیانه فقر پشت مردم را زخم کرده است))  لذا فقر مردم زمینه شکل گیری مشکلات درحوزه های اجتماعی ، فرهنگی ، و ... شده است؛  بنابراین سهم مدیریت کشور در سطوح مختلف در رقم زدن وضعیت سخت اقتصادی برای مردم و کشوری که از بی نظیر ترین ظرفیت های اقتصادی برخودار است غیر قابل انکار است.

واقعییت این است که امروز بخش زیادی از دهک های جامعه در حوزه اقتصاد دچار مشکل و کمبود هستند و وقتی که یک جوان دهه هشتادی خوشبینانه  با داشتن شغل ماهانه   10 میلیون تومان حقوق دریافت کند با این میزان درآمد می تواند کدام یک از نیاز اولیه را برای تشکیل خانواده  از جمله هزینه ازدواج ، تامین مسکن ، تهیه لوازم زندگی ، تامین خوراک ، تحصیل فرزندان ، تفریح ، و ... را تامین کند پس طبیعی است که این جوان چشم اندازه روشنی برای زندگی خود متصور نباشد و برای تغییرچنین وضعیت دست به هر اقدام و کاری بزند.

در بخش سیاسی هم زمانی که یک جریان در انتخابات مختلف میزان پایگاه اندک اجتماعی خود را بارها مورد محک قرارداده می خواهد ، تمام بخش های مدیریت کشور درحوزه های اجرایی ، سیاسی ، اقتصادی ، رسانه ای و ...  را در دست بگیرد و سهمی را برای سایردلسوزان انقلاب  و مردم قائل نباشد ورقیبان سیاسی را با انگ های خائن ، نفوذی،  ... و از صحنه خارج کند قطعا فعالان این جریانات و هواداران آنها خواسته و یا ناخواسته در صف معترضان  قرارمی گیرند و در ادامه مشارکت مردم در عرصه های مختلف از جمله انتخابات کاهش پیدا می کند.

 بنابراین در کشور باید به معنای واقعی بستر و زمینه فعالیت تمام جریانات سیاسی بر اساس پایگاه اجتماعی خود فراهم شود وهر یک از احزاب و جریانات سیاسی با توجه به میزان پایگاه اجتماعی در مدیریت کشور نقش افرینی داشته باشند و قطعا وحدتی در کشور پایدار باقی خواهد ماند که کثرت نگاه ها مورد قبول و احترام قرار بگیرد.

 موضوع کرسی های آزاد اندیشی بویژه در دانشگاه ها چندین سال است که از سوی مقام معظم رهبری مطرح شده است امروز مدیران دانشگاه ها از جمله در استان قزوین در دانشگاه بین الملی امام خمینی (ره) ، دانشگاه آزاد اسلامی ، دانشگاه علوم پزشکی و ... پاسخ دهند تاکنون چند نشست کرسی ازاد اندیشی به معنای واقعی و چالشی برگزار کرده اند تا دانشجویان مجبور نشوند  دیدگاه ها و مطالبات خود را در کف خیابان ها مطرح کنند و اینکه به راستی در دانشگاه ها ی کشور و استان چند تشکل سیاسی دانشجویی  از همه جریانات فعالیت دارند تا بتوان از فعالیت این تشکل ها پویایی فعالیت های سیاسی را در جامعه مشاهده کرد.

و ....

بنا براین می توان گفت همه ما به طور مستقیم و غیر مستقیم در شکل گیری نارضایتی های امروز جامعه به تناسب مسئولیت نقش داشته ایم به عنوان مثال باید روحانیون و مذهبیون و دستگاه های متولی در این حوزه پاسخ دهند که چه شده است که مساجد ما خالی از مردم ، بویژه جوانان شده است ، صدا و سیمای در سطح ملی و استانی  پاسخگو دهند چه میزان تربیون برای بیان دیدگاه های مختلف در اختیار جریانات فعال سیاسی قرارداده اند  و چه میزان در جذب مخاطبان موفق بوده اند و چه میزان برنامه های انها در هدایت و تقویت باورهای دینی مردم بویژه نسل جوان موفق بوده اند و چرا امروز مرجع اخبار بخش زیادی از مردم و نسل جوانان شبکه های معاند شده است و چرا های دیگر

دستگا های نظارتی باید پاسخ دهند که چرا در سطح کلان و استان با بکار گیری افراد غیر متخصص و ضعیف و ... در پست های تخصصی موافقت کرده اند و مجموعه فعالان این دستگا ها را نسبت به ارزش های انقلاب در موضوع شایسته سالاری و ... بد بین و ناامید کرده اند؟

باید برخی از مدعیان اصول گرایی وانقلابی پاسخ دهند که چرا به محض اینکه خود در مسند قدرت قرار گرفتند شعار های خود را در زمینه حفظ بیت المال ، ساده زیستی  ، بکار نگرفتن آشنایان  و نورچشمی ها در مسئولیت ها را فراموش کرده اند و امروز هر آنچه را که برای دیگران نهی و منع می کردند خود حریصانه در همان مسیر گام بر می دارند؟

بهرحال تفاوت های اعتراضات مهرماه 1401 این زنگ خطر را برای همگان به صدا درآورد که در اثر غفلت ، تصمیم گیر و عملکرد های اشتباه ما نسل پرسشگر ، جسور ، و...  دهه هشتادی و فردا دهه نودی ما سخنان و توصیه های ما را درعمل مورد قضاوت قرار می دهد و حذف خود را از تصمیم گیر ها و توجه نکردن به ذئقه های آنان را آنگونه که دوست دارد جستجو خواهد کرد نه انگونه که ما انتظار داریم بنابرین تا دیر نشده همه ما باید سهم خود را در مشکلات و نارضایتی ها بپذیریم و به طور ملموس و فوری در جهت اصلاح آنها گام برداریم در غیر اینصورت نه تنها فاصله زمانی شکل گیری این اعتراضات کوتاه تر خواهد شد بلکه ابعاد آن هم گسترده تر و قطعا ویرانگر تر خواهد بود.