خبرنگاران؛ دیده بانان بدون حامی
خبرنگاران؛ دیده بانان بدون حامی
ولی اله حسین زاده,
در تقویم جمهوری اسلامی کمتر روز و هفته ای است که به مناسبت های مختلف نامگذاری نشده باشد و در این راستا رسانه ها و خبرنگاران مکلف و موظفند این مناسبت ها را پوشش دهند و با فعالان این حوزه ها در زمینه مشکلات مرتبط با آن حوزه گفتگو کرده و مسائل مطرح شده را به عنوان پل ارتباطی به گوش مسئولان برسانند.
در میان صدها نامگذاری، روز 17 مردادماه مصادف با شهادت محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری ایران به نام روز خبرنگار نامگذاری شده تا شاید مجال و فرصت بازگویی مشکلات ، چالش ها و همچنین رسالت بسیار سنگین، حساس، پراهمیت و تاثیرگذار خبرنگاران مطرح شود.
در عصر جدید، دنیای بدون رسانه و فعالیت خبرنگار قابل تصور نیست و اگر دسترسی به رسانه ها در گذشته از یک سن مشخص شروع می شد اما امروز با توجه به گسترش رسانه ها بویژه فضای مجازی دسترسی به رسانه ها که تولیدات خبرنگاران را در معرض دید و قضاوت جامعه خود قرار می دهند ؛ محدودیت های سنی برداشته شده و امروز دسترسی به رسانه ها بسیار آسان، سریع و فراگیر شده است.
اینکه خبرنگاران با چه مشکلات و مسایل و حتی تهدیدات برای انجام وظیفه و رسالت خود در تولید خبر، گزارش، بیان مشکلات مردم و مطالبه گری از مدیران و در نهایت حاکمیت مواجهند شاید کمتر بازگو و مورد توجه قرار گرفته است.
حرفه خبرنگاری با توجه به مشکلات و سختی های که دارد در زمره مشاغل سخت و زیان آور تعریف شده چرا که خبرنگاران در انجام ماموریت و رسالت خود همواره دچار مشکلات و چالش های هستند و جان باختن سالانه ده ها خبرنگار و به حبس کشیده شدن و یا از دست دادن شغل تعداد دیگری از خبرنگاران خود گویای سختی و پرداخت هزینه های سخت و بعضا غیر قابل جبران این شغل است و چه بسا اگر فردی عاشق این شغل نباشد نتواند در این عرصه به فعالیت خود ادامه دهد و اثری ماندگار از خود بر جای گذارد.
شاید بتوان گفت که قصه پر غصه حوزه رسانه و فعالیت برای خبرنگاران در کشور ما سالهاست که رنج فعالیت در این حوزه را سخت، سنگین و پر هزینه کرده اما شاید در سال های اخیر رنج خبرنگاران استان قزوین به دلیل بلاتکلیف بودن خانه مطبوعات که می تواند به عنوان یک اتحادیه صنفی از خبرنگاران در برابر صاحبان قدرت ، ثروت و بویژه نو رسیدگان قدرت در استان حمایت و پشتیبانی کند به مراتب سخت تر از سایر استان های کشور شده است.
قدمت فعالیت مطبوعات استان قزوین به حدود 120 سال پیش می رسد؛ چنین تاریخ پر افتخاری را در کمتر استان کشور می توان سراغ گرفت و این پیشینه و گنجینه پر افتخار می توانست و می تواند به عنوان یک موتور پیشران برای فعالیت رسانه ها و خبرنگاران استان به شمار آید اما دردمندانه اگر امروز وضعیت و شرایط رسانه ها و خبرنگاران استان را دقیق و کارشناسانه و منصفانه مورد بررسی قرار دهیم متوجه می شویم که فاصله ای بسیار زیادی بین آنچه که باید باشد و آنچه که هست وجود دارد و نسل جدید خبرنگاران نتوانسته ایم یا نخواسته ایم و یا نگذاشته اند مسیر پر افتخار گذشتگان عرصه مطبوعات استان قزوین را طی کنیم و امروز خواسته و یا ناخواسته دچار روزمرگی و انفعال شده ایم .
حوزه مطبوعات و فعالیت خبرنگاران در استان قزوین بعد از پیروزی انقلاب اسلامی فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرده و به نظر می رسد بخشی از موفقیت و یا عدم موفقیت و یا تاثیری گذاری و یا انفعال رسانه ها در استان به نوع نگاه حاکمیت و دولت های مستقر در مرکز بستگی دارد تا جائیکه به اذعان حتی مخالفان دولت اصلاحات یکی از طلائیه ترین دوران فعالیت مطبوعات و خبرنگاران به دوران دولت سید محمد خاتمی و در راس قرار گرفتن عطااله مهاجرانی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برمی گردد و در این راستا یکی از مقاطع موفق و تاثیرگذار مطبوعات و خبرنگاران در استان قزوین نیز به همین دوره باز می گردد.
علی رغم اینکه خبرنگاران را به عنوان حلقه واسط بین مردم و حاکمیت توصیف کرده و آنها را دیده بانان هوشیار می دانند که می توانند با توجه به هوش و استعداد ، وقایع و اتفاقات و آنچه در زیر پوست جامعه می گذرد و آنچه که دشمن برای نیل به اهداف خود طراحی کرده را قبل از دیگران رصد و متوجه شوند و آژیر خطر را برای مقابله و چاره اندیشی در برابر مشکلات و تهدیدات دشمن به صدا درآورند اما امروز کمترین حمایت و پشتیبانی از این دیده بانان صورت نمی گیرد.
افرادی که بوی باروت را نه در کتاب خاطرات بلکه در میدان واقعی جنگ استشمام کرده اند نیک می دانند که نقش دیده بان در میدان جنگ از جایگاه و اهمیت تعیین کننده ای در پیروزی و یا شکست نیروهای خودی برخوردار هستند به همین دلیل بهترین، زبده ترین و با استعداد ترین نیروها را با بیشترین حمایت و پشتیبانی و بهترین و به روز ترین تجهیزات در جایگاه دیده بانی قرار می دادند اما آیا به راستی رسانه ها و خبرنگاران استان قزوین به عنوان دیده بانان امروز جامعه از چنین حمایت و پشتیبانی از سوی حاکمیت برخوردارهستند؟
در حاشیه قرار گرفتن بسیاری از بزرگان و پیشکسوتان حوزه رسانه های استان به دلیل برخی از بد اخلاقی های گذشته و عدم رعایت شان و جایگاه پیشکسوتان، بی ضابطه و بی قید شرط بودن ورود خبرنگاران جدید در عرصه رسانه های استان ، عدم وجود یک نظام صنفی قوی و تاثیرگذار، عدم انتقاد پذیری مدیران، تبدیل شدن برخی از رسانه ها به عنوان روابط عمومی دستگاه ها، تمرکز بیش از اندازه برخی از رسانه ها و خبرنگاران به موضوعات زرد و حاشیه ای، قرار گرفتن برخی از رسانه ها به عنوان یک بنگاه اقتصادی تا رسانه ای، انفعال، نداشتن خلاقیت و به روز نبودن برخی رسانه ها دررویارویی با فعالان فضای مجازی ، جابجایی حمایت از رسانه های خاص با جابجا شدن قدرت سیاسی و اجرایی در استان فقط بخشی از مشکلات و چالش های پیش روی رسانه ها و خبرنگاران استان قزوین به شمار می رود بنابراین ضرورت دارد که از خبرنگاران به عنوان دیده بان بدون توجه به سلایق و رویکرد های سیاسی مورد حمایت و پشتیبانی واقعی قرار بگیرند و اهالی رسانه نیز با حفظ کثرت و نگاه های متفاوت سیاسی و سلیقه ای برای بازیابی گذشته پر افتخار مطبوعات استان در کنار هم قرار بگیرند تا بتوانند رسالت خطیری که بر دوش گرفته اند به درستی و شایستگی انجام دهند.
