بومی یا غیربومی بودن استاندار قزوین؟؟
بومی یا غیربومی بودن استاندار قزوین؟؟
پس از اینکه تمام وزیران کابینه دکتر پزشکیان از مجلس رای اعتماد گرفتند و دولت چهاردهم رسما فعالیت خود را از یک شهریور آغاز کرد تمام نگاه‌ها در سطح ملی به سمت انتخاب دیگر معاونین رئیس‌جمهور و معاونین وزیران و پس از آن استانداران که نماینده عالی دولت در استان‌ها هستند دوخته شده است.
انتخاب استانداران با معرفی وزیر کشور و تائید هیات دولت انجام می‌گیرد؛ این روند نشان از اهمیت و جایگاه استانداران که نقش مدیریت و هدایت سایر مدیران دولتی و اجرای سیاست‌ها و برنامه‌های دولت مستقر را در سطح استان‌ها برعهده دارند، دارد.
با توجه به سخنان دکتر پزشکیان در مراسم تودیع و معارفه وزیر کشور، به نظر می‌رسد باوجود گلایه‌ها و نقدهایی که به عملکرد استانداران وجود دارد و همچنین تغییر شتاب‌زده استانداران دولت دوازدهم در شروع فعالیت دولت سیزدهم با عنوان «بانیان وضع موجود»، قصد دولت وفاق ملی، شتاب‌زدگی و تصفیه حساب‌های سیاسی در جابجایی‌ها نیست.
هر چند وزیر کشور از استانداران خواسته به شایعات توجه نکنند و با قدرت به فعالیت خود ادامه بدهند اما به هر حال دیر یا زود استانداران دولت سیزدهم کلید مدیریت استان‌ها را به استانداران جدید و تازه نفس خواهند سپرد و به نظر می‌رسد تعیین زمان تغییر استانداران هر یک از استان‌ها با توجه به اهمیت و جایگاه استان‌ها و شاید هم پس از ارزیابی عملکرد استانداران صورت بگیرد.
با توجه به فضای عمومی استان قزوین و همچنین مطالبه جریانات فعال سیاسی استان تغییر محمد مهدی اعلایی استاندار قزوین که جزو استانداران سوگلی دولت سیزدهم محسوب می‌شد؛ قطعی خواهد بود؛ چرا که پس از پیروزی پزشکیان یکی از مباحث داغ رسانه‌های استان گمانی‌زنی در خصوص جایگزین استاندار فعلی بوده است و حضور کم رنگ استاندار در جلسات و برنامه‌های مختلف نشان از قبول این تغییر و واگذاری مسئولیت از سوی وی دارد.
با اینکه در خصوص تغییر استاندار فعلی استان قزوین به نوعی توافق شکل گرفته است اما کمتر در خصوص ویژگی‌ها و شاخص‌های استاندار جدید استان قزوین سخن به میان آمده است.
استان قزوین از بدو استقرار استانداری تاکنون مدیریت یازده استاندار را تجربه کرده است که از میان آنها سید احمد نصری و مرتضی روزبه دو استاندار بومی بوده‌اند که به هر دلیل شوربختانه عملکرد و کارنامه چندان موفقی از خود بر جای نگذاشتند! به همین دلیل بعد از اتمام دوران مدیریت به نوعی از صحنه‌ای سیاسی و اجتماعی استان حذف شدند؛ هر چند که برخی از استانداران غیربومی قزوین نیز بعضا عملکرد ضعیف‌تری از استانداران بومی داشته‌اند.
معهذا با توجه به اینکه در دولت وفاق ملی در سطح ملی ملاک و معیارهای جدیدی برای انتخاب مدیران تعریف و مورد توجه قرار گرفته است به نظر می‌رسد که این روند و مسیر در انتخاب استانداران نیز مورد توجه قرار بگیرد.
اما اینکه در کنار شاخص‌هایی چون تخصص، تجربه، توانمندی، همسویی با سیاست‌های دولت مستقر، قدرت تعامل، جسارت، مقبولیت که در انتخاب استانداران مورد توجه قرار می‌گیرد، باید دید آیا موضوع بومی بودن یا غیربومی بودن در انتخاب استانداران جدید نیز مورد توجه قرار خواهد گرفت یا خیر؟
به نظر می‌رسد در استان‌هایی که استانداران بومی آنها عملکرد موفقی داشته‌اند و رضایت افکار عمومی را جلب کرده‌اند، بومی بودن استاندار در کنار سایر شاخص‌ها یکی از مولفه‌های انتخاب استانداران جدید باشد؛ اما اینکه آیا در استان قزوین با توجه به عملکرد ضعیف استانداران بومی، همچنان وزیر کشور و هیات دولت در انتخاب استاندار بومی می‌بایست دچار تردید باشد یا خیر؟ بحث‌های زیادی وجود دارد.
بدون هیچ‌گونه تردیدی استان قزوین به لحاظ برخورداری از نیروی انسانی توانمند و در تراز مدیران ملی، استان غنی است ولی نیروهای انسانی استان تاکنون نتوانسته‌اند آن‌گونه که می‌بایست جایگاه شایسته‌ای در سطح ملی کسب کنند که در یادداشتی با عنوان «چرا قزوین اصفهان نمی‌شود». به مهمترین دلائل این موضوع پرداخته شد اما اینک آیا باید استاندار جدید قزوین بومی باشد یا غیربومی همچنان تردیدها و نگرانی‌های عمیقی وجود دارد.
اما به نظر نگارنده با توجه به اینکه همگان اعتقاد و باور داریم که همه ایران سرای ما است و مدیریت در مام وطن مرز جغرافیایی نمی‌شناسد، حساسیت و اصرار داشتن بر بومی بودن و غیربومی بودن استاندار هزینه کردن انرژی و ظرفیت استان در مباحث غیرضروری و دور شدن از هدف اصلی که همان توسعه استان می‌باشد؛ است.
همه جریانات سیاسی استان و مردم عمیقا باور دارند که استان قزوین ظرفیت و پتانسیل‌های بسیار غنی و بعضا کم نظیری برای توسعه و شکوفایی در اختیار دارد که به هر دلیل تاکنون از این ظرفیت‌ها و پتانسیل‌ها به درستی و شایستگی استفاده نشده است و باوجود تلاش‌هایی که تاکنون مدیران ادوار گذشته با توجه به شرایط زمان انجام داده‌اند همچنان مردم استان قزوین در مرکز و دیگر مناطق با انبوه مشکلات و نارسایی‌ها و عقب‌ماندگی نسبت به استان‌های هم‌تراز مواجه هستند لذا باید سکان مدیریت استان به دور از بومی و غیربومی بودن در اختیار مدیری، توانمند، متخصص، باتجربه در مدیریت استان، جسور، متعهد، همسو با سیاست‌های دولت، آشنا به ظرفیت‌های مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و … استان قزوین، دارای ارتباطات نزدیک و عمیق با اعضای هیات دولت و مراکز قدرت در پایتخت، داشتن روحیه تعامل و همچنین پاسخگو در برابر مسئولیتی که برعهده گرفته، باشد.
و سخن پایانی اینکه با توجه به رویکرد دولت وفاق ملی، استاندار جدید استان قزوین باید بتواند جریانات سیاسی و شخصیت‌های دلسوز و اثرگذار حقیقی و حقوقی استان قزوین را برای پایان دادن به قهرها و تخریب‌ها و شروع فصل همدلی و هم‌افزایی برای شتاب بخشیدن به توسعه استان به هم نزدیک کند و به نوعی آرامش را در استان سیاست‌زده قزوین برقرار نماید.
