عید فطر؛ جشن عبودیت و رستگاری

عید فطر، هنگامه نزول رحمت الهی و شکوفایی آثار روحی و معنوی یک ماه عبادت و اخلاص است. در این عید بزرگ فطرت خداجوی انسان به کمال حقیقی رهنمون می شود و پروردگار سعادت حقیقی را به روزه داران واقعی و اهل یقین بشارت می دهد.

مطبوعات کشور به طور روزانه مهمترین و برجسته ترین رخدادهای داخلی و خارجی را پوشش می دهند. این در حالی است که بخش زیادی از خبرها، یادداشت ها، گزارش ها، گفت وگوها و ... به انعکاس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه اختصاص می یابد؛ موضوعی که توجه ویژه به آن اهمیتی فزاینده دارد.

موضوع های یادشده را که انعکاس قابل توجهی در روزنامه های صبح یکشنبه چهارم تیر 1396 داشت؛ با هدف آگاهی بخشی و اطلاع رسانی بررسی کرده است.

**عید فطر و وداع با ماه ضیافت الهی
روزه داران در پایان یک ماه عبادت و بندگی با ضیافت الهی وداع می کنند و در جوار رحمت حق به سعادت ابدی و جاودان می رسند و پاداش صبر و اطاعت خویش را از خالق بی همتا می گیرند.

روزنامه «اعتماد» در یادداشتی به قلم علی اصغر شعردوست فعال فرهنگی با عنوان «عید فطر، بدرودی با رمضان از سرِ شناخت و آگاهی»، ‌نوشت: در طولانی‌ترین ایام سال یک ماه بر سفره رمضان از خوان آسمانی خداوند لقمه‌های راز برگرفتیم، در ماه صیام گرسنگی و تشنگی را تجربه کردن دهان و چشم و گوش و فکر را از شبهه‌ها بر حذر داشتن و پاکی را در همه اعضا و جوارح خویش جاری و ساری کردن و پاک شدن و به صفت پارسایان آراسته گردیدن عرصه و مجال می‌طلبد و حضرت حق این عرصه و مجال را در رمضان فراهم آورده است.

در ادامه این یادداشت می خوانیم: روزه، بازایستادن از بدی‌ها و گسترش نیکی‌هاست و سنت خداوند گسترش پاکی‌هاست. قبل از بعثت رسول بزرگ خداوند، خاتم پیامبران حضرت محمد مصطفی (ص) نیز، روزه در میان گذشتگانی که بر جاده شریعت انبیا گام می‌زدند وجود داشت. همچنان که کلام حضرت حق نیز بر این سخن ناطق است.

محسن غرویان استاد حوزه و دانشگاه در یادداشتی در روزنامه «آرمان»، نوشت: عید فطر به‌عنوان عیدی اجتماعی از مهم‌ترین جشن‌ها و اعیاد مسلمانان به شمار می‌رود. در مورد فلسفه این عید، نکاتی قابل تامل است. نخست اینکه انسان در ماه مبارک رمضان در حقیقت زندگی مجددی را تجربه می‌کند. البته این امر منوط به این است که انسان موفق به روزه‌داری حقیقی شود.

در ادامه این یادداشت آمده است: علت تاکید بر تولدی دوباره از این روست که انسان با پاک‌شدن از گناهان، گویی تولد جدیدی از نظر معنوی و روحی پیدا می‌کند و بر این اساس، ما همان‌طور که برای تولد یک فرزند شاد می‌شویم و جشن می‌گیریم، پایان ماه مبارک رمضان را از آن جهت که از گناهان پاک شده‌ایم، عید می‌دانیم و جشن می‌گیریم. نکته دوم این است که عید فطر از کلمه فطر به‌معنای فطرت و بازگشت به خویشتن گرفته شده است.

روزنامه «ایران» با درج یادداشتی به قلم اسماعیل علوی و با عنوان «فطر سرآغاز شکوفایی فطرت‌های خداجو» می نویسد: پس از یک ماه شرافت بندگی وانس والفت با شب‌ها وروزهای ماه مبارک رمضان، جان‌های روح یافته از فیض معنوی این ماه پربرکت آماده می‌شوند تا با تکیه بر مسند کامروایی از کرامت پاداش الهی برخوردار شده و در صبحدم فطر غرق در بهجت و صفا شوند.

در ادامه این یادداشت می خوانیم: جاذبه و مظاهر فریبنده حیات دنیایی از تعلقات و دلبستگی‌های عالم خاک زنگاری می‌سازند تا فطرت‌های پاک علقه خود با نفخه الهی رابه فراموشی سپرده و آدمی برای دستیابی به آرامش و راحت روح به دنبال مظاهر مادی باشد. ماه مبارک رمضان اما فرصتی فراهم می‌آورد تا انسان به فراخور ظرفیت ایمانی وتوجهات باطنی، مسکن مألوف را به یاد آورد و بازگشت به اصل و منزلگاه امن و عتیق را تمنا کند.

روزنامه «شرق» در سرمقاله ای با درج عنوان «عید فطر و ندای نفی خشونت» آورده است: در آستانه عیدی بزرگ و روزی بسیار بااحترام قرار داریم که هم پیامبر گرامی اسلام و هم رهبران اسلامی، خواستار توجه جدی جامعه به آن شده و اهمیت آن را بیان کرده‌اند. فطر از نگاه واژه‌شناسی با فطرت انسان، پیوند دارد و شب و روز این عید، تعالی روح، معنا، معنویت و فطرت را مدنظر قرار می‌دهد؛ «فطرت الله التی فطر الناس علیها».

محمدرضا نورالهیان رییس سابق سازمان حوزه‌ها و مدارس علمیه خارج از کشور در این سرمقاله می نویسد: در مناسک این روز، نکاتی وجود دارد که انسان حس می‌کند به صورت بسیار جدی نه به شکل ظاهری و صوری، تحول رفتاری برخاسته از ماه میهمانی خدا را مدنظر دارد. اردوی یک‌ماهه‌ای که اگر به تحول رفتاری نینجامد، یعنی شیوه رفتار روزه‌بگیران و برگزار‌کنندگان عید فطر تغییر نکرده باشد، اردوی مؤثری نبوده است. در آداب روز آخر ماه مبارک آمده است که با این ماه خداحافظی کنید.

روزنامه «اطلاعات» با انتشار گزارشی با عنوان «عید اولیای خدا» نوشت: ماه مبارک رمضان حقیقت و باطنی دارد که در قیامت ظهور می‌کند. ماه مبارک را امام سجاد(ع) عید اولیاءالله می‌داند. در صحیفه سجادیه دعایی است به نام «دعای وداع ماه مبارک رمضان».

در ادامه می خوانیم: این وداع برای کسی است که با ماه مبارک رمضان مأنوس بوده و ماه مبارک دوست او می‌باشد، والا آن که با این ماه نبوده، وداعی ندارد. انسان از دوستش یا با کسی که مدتی مأنوس بود، خداحافظی می‌کند. آن که اصلا نمی‌داند چه وقت ماه مبارک آمد و چه وقت سپری شد، چرا آمد و چرا سپری شد، وداعی ندارد؛ اما امام سجاد(ع) آخر ماه مبارک که شد، در حد یک ضجه این دعا را می‌خواند. در مقدمة این دعا، حضرت کلیات نعمت‌های الهی را می‌شمارد و اینکه بخشش‌های خدای سبحان ابتدایی است، نه از روی استحقاق.

گروه اطلاع رسانی ایرنا؛