نسل کشی شیعیان توسط داعش و طالبان/ سکوت بین المللی/ کابل و نیروهای آمریکایی متهم هستند
گزارشی از یک فاجعه در افغانستان؛
نسل کشی شیعیان توسط داعش و طالبان/ سکوت بین المللی/ کابل و نیروهای آمریکایی متهم هستند+ تصاویر
هنوز واکنش‌ها به دو حمله انتحاری در میان نمازگزاران شیعه در شهر هرات فروکش نکرده بود که شیعیان افغانستان در منطقه‌ای دیگر، باز هم با فاجعه مواجه شدند.
هنوز واکنش‌ها به دو حمله انتحاری در میان نمازگزاران شیعه در شهر «هرات» فروکش نکرده که شیعیان افغانستان در منطقه‌ای دیگر، باز هم با فاجعه مواجه شدند. با گذشت هر روز ابعاد تازه‌ای از جنایت طالبان و گروه داعش در روستای «میرزا اولنگ» ولسوالی «صیاد» در ولایت «سرپل» افشا می‌شود. آن چه در این روستا و بر مردم شیعه و هزاره آن رخ داده است، حاکی از یک جنایت جنگی تمام‌عیار و نسل‌کشی در این منطقه است که در ادامه حملات دنباله‌دار سه سال اخیر بر شیعیان صورت می‌گیرد که به گفته رئیس جمهور این کشور، حاکی از یک رویکرد جدید جنگی مخالفان مسلح است.
گزارش‌های محلی حکایت از آن دارد که مهاجمان به روستای میرزا اولنگ، لباس‌ها و پرچم‌های سفید و سیاه داشته‌اند که بیانگر حضور و هماهنگی دو گروه طالبان و داعش در این حمله و جنایات صورت گرفته است.
بر اساس گزارش روزنامه نیویورک تایمز، در این حمله مشترک، طالبان به رهبری «ملا نادر» و داعش به رهبری «شیرمحمد غضنفر» شرکت داشته‌اند، اما سخنگوی طالبان با رد هماهنگی میان داعش و طالبان، گفته است که ملا غضنفر، فرمانده برجسته این گروه است. با وجود این ادعای طالبان، منابع محلی از ملا غضنفر به عنوان یک فرمانده داعش نام می‌برند.
در مورد جنایات صورت گرفته در میرزا اولنگ گزارش‌های ضد و نقیضی وجود دارد. آنچه مشخص است این است که به دنبال تصرف این روستا در روز شنبه گذشته (۱۴ مرداد)، داعش و طالبان ۱۵۰ خانواده شیعه هزاره را به گروگان گرفته و زنان و کودکان را از مردان جدا می‌کنند.
در مرحله اول حداقل ۳۲ غیرنظامی از جمله زنان و کودکان و ۱۸ نیروی پلیس محلی تیرباران یا سربریده می‌شوند. سه مسجد و ۱۰ منزل مسکونی نیز در این حمله به آتش کشیده شده‌اند. یک روز پس از این حادثه، گزارش‌های جدید دیگری از کشته شدن ۳۰ غیرنظامی دیگر خبر دادند، به دنبال این گزارش جدید، هشدارها در مورد سرنوشت ۱۵۰ خانواده ربوده شده بیشتر شد تا اینکه یک گزارش تکان‌دهنده دیگر منتشر گردید.
بر اساس برخی گزارش‌های تأیید نشده، ابعاد تازه‌ای از فاجعه میرزا اولنگ افشا شد. بر اساس این گزارش‌ها، تروریست‌ها پس از تصرف این منطقه شیعه‌نشین در بامداد روز شنبه، نزدیک به ۸۰ تن از مردم محلی از جمله ۳۰ دختر جوان و زن را با خود به مناطق نامعلومی انتقال دادند.
این اقدامات تروریست‌ها، جنایاتی را که گروه داعش علیه زنان ایزدی در عراق انجام داد، در ذهن مجسم می‌سازد.
هرچند باید گفت به دنبال این گزارش، بیش از ۲۳۰ نفر که با میانجیگری بزرگان قومی از چنگ تروریست‌ها رها شده‌اند، گفته‌اند ربوده شدن زنان را تأیید نمی‌کنند و فقط شاهد تیرباران برخی از زنان و کودکان بوده‌اند، اما این مسئله وسعت جنایاتی را که در میرزا اولنگ صورت گرفته است، کم نمی‌کند
منابع افغانستانی براین باورند که حکومت کابل در گذشته همواره تلاش کرده حقایق فجایعی از این دست را پنهان کند.
تعلل دولت و نیروهای خارجی در کمک به شیعیان
«سید عباس حسینی» تحلیگر و روزنامه نگار افغانستانی در این زمینه می گوید با توجه به آنچه در میرزا اولنگ صورت گرفته، ذکر چند نکته مهم است:
ـ ابتدا اینکه در طول ماه‌های گذشته گزارش‌های متعددی از حضور و فعالیت گروه داعش در ولسوالی «صیاد» ولایت سرپل منتشر شده و شخص والی و مقام‌های امنیتی این ولایت آن را تأیید کرده بودند اما هیچ توجهی به خواست این مقام‌ها و همچنین برای برخورد با هسته‌های داعش و نیز طالبان نشد تا اینکه فاجعه رخ داد. هنگام حمله به میرزا اولنگ نیز نیروهای محلی خواستار حمایت هوایی و کمک زمینی شدند، اما هیچ کمکی صورت نگرفت.
ـ نکته دوم اینکه در برخی موارد، رویدادهایی به خصوص در ولایت سرپل وجود داشته که حکومت مرکزی و نیروهای خارجی چندان علاقه‌ای برای کمک به گروه‌های قومی ـ مذهبی به خصوص شیعیان افغانستان نداشته‌اند. ولایت سرپل سال گذشته شاهد حمله گسترده طالبان بر ولسوالی «سانچارک» بود اما به دلیل اینکه مردم روستاهایی که مورد حمله قرار گرفته بودند شیعه بودند، در کمک‌رسانی تعلل و تأخیر صورت گرفت و تلفات بیشتری برجای ماند.
حسنی در ادامه می گوید: متأسفانه باید گفت که همزمان با افزایش حملات بر شیعیان افغانستان، اندیشه‌های تکفیری نیز علیه آنها ترویج و گسترش یافته است. در این بین، فشارهایی بر رهبران قومی ـ مذهبی شیعیان افغانستان وجود دارد که به خاطر آنچه وحدت ملی می‌خوانند، این گونه رویدادها را به عنوان رویداد قومی ـ مذهبی برجسته نکنند. از طرف دیگر، اصل حمله به شیعیان افغانستان در رسانه‌های داخلی نیز بازتاب اندکی داشته است.
وی می افزاید: نکته دیگر اینکه امریکا در پشت پرده گسترش حضور و فعالیت داعش در شمال کشور قرار دارد.
حسنی همچنین تأکید کرد: حکومت به اصطلاح حکومت وحدت ملی نیز به دنبال نادیده گرفتن فعالیت‌های مشکوک در حمایت و انتقال داعش، در این مسئله شریک است. از سال گذشته تا کنون هشدارهای جدی در مورد جابه‌جایی داعش در شمال کشور داده شده است. در این مناطق، برخی پروازهای مشکوک بالگردهای خارجی گزارش شده است. روسیه نیز نسبت به این تحرکات در نزدیکی مرزهای کشورهای آسیای مرکزی بارها ابراز نگرانی کرده و حتی نسبت به مداخله نظامی هشدار داده است.
روایت یک دختر 11 ساله نجات یافته از فاجعه
دختر 11 ساله ای که در بیمارستان به همراه برادر خردسالش به سر می برد آنچه که وحشی های قرن برسرش آورده اند را این گونه روایت می کند:
«نامم نجیبه است 11 سال دارم. طالبان پدر ومادرم را در میرزا اولنگ کشتند. من حالا از برادر سه ساله زخمی ام در بیمارستان پرستاری می کنم.
همان روز وقتی همه فرار می کردند، من هم همراه با مادر وپدر و برادر کوچکم تصمیم فرار را داشتیم.
وقتی از خانه بیرون زدیم هنوز کمی از خانه فاصله گرفته بودیم که ناگهان یک گلوله به بردارم شلیک شد و سپس به دنبال آن گلوله دیگر به مادرم اصابت کرد.
هر دو به زمین افتادند. زمانی که مادر و برادرم زخمی شدند پدرم به من گفت تو بمان من می روم تا موتورسیکلت را بیاورم و مادر و برادرت را به بیمارستان انتقال دهیم، اما لحظه ای نگذشت که من نگران پدرم شدم رفتم بیرون، می خواستم از کنار درختی که نزدیک خانه ما بود رد شوم که ناگهان چشمم به پدرم افتاد.
پدرم غرق در خون زیر درخت افتاده بود نزدیکش رفتم دیدم پدرم شهید شده است. برای چند دقیقه روی جسد پدرم گریه کردم. دوباره برگشتم پیش مادرم آمدم دستم را روی سرش گذاشتم مادرم هم دیگر زنده نبود.
من ماندم و تنها با برادر سه ساله ام که او هم از قسمت کمر زخمی شده بود، بعد چند لحظه مردم آمدند من و برادرم را به بیمارستان انتقال دادند.
حالا من اینجا در بیمارستان با سرنوشت نامعلوم کنار برادر زخمی ام که او هنوز از مرگ پدر و مادرم چیزی نمی داند نفس می کشم.
هنوز از سر نوشت دو برادر دیگرم نیز خبری نیست.
اینجا در بیمارستان وقتی دلم غصه دار می شود از خودم می پرسم مگر ما با طالبان چه کردیم که ما را با این سرنوشت روبه رو ساخت؟ »
دولت از احتمال حمله مطلع بود
در همین حال «عبدالله عبدالله» رییس اجرایی دولت افغانستان انتقاد کرده است که گزارش‌های از قبل در مورد حمله‌ی تروریست ها به این منطقه وجود داشت و مردم انتظار داشتند که از حمله تروریست ها جلوگیری شود.
عبدالله این حمله را محکوم کرده و گفته است که خانواده‌های شهدا باید مورد توجه قرار بگیرد و برای رفع نیازهای آوارگانی که مجبور شده اند خانه‌های شان را ترک کنند، اقدامات جدی صورت بگیرد.
سکوت نهادهای بین المللی
فعالان حقوق بشر بر این باور اند که اکثر حوادث امنیتی که در افغانستان اتفاق می افتد، جنایت جنگی است؛ به خصوص حمله علیه افراد بی گناه و غیرنظامی که امکانات دفاعی ندارند، جنایت جنگی و نقض جدی قوانین حقوق بشر به شمار می رود، اما به هیچ کدام از این جنایت ها رسیدگی نشده است.
به باور این فعالان، جنایت صورت گرفته در میرزا ولنگ ولسوالی صیاد ولایت سرپل، فراتر از ابعاد یک جنایت جنگی، بیشتر به نسل کشی شبیه است. این انتقاد وجود دارد که حکومت افغانستان، نهادهای مدافع حقوق بشر و سازمان ملل این گونه جنایات را به صورت جدی بررسی و پیگیری نکرده اند.
«عبدالوحید فرزه یی» فعال مسائل حقوقی تأکید کرد که جدا از تمام حوادثی که در افغانستان تاکنون اتفاق افتاده است، در میرزا ولنگ، علیه یک قبیله یا قوم خاص و از طرف جریان خاصی جنایت صورت گرفته است؛ این یک نسل کشی است که باید از سوی سازمان ملل متحد به صورت جدی بررسی شود.
وی گفت: هرگاه اتفاقات و فجایعی مانند میرزا ولنگ رخ می دهد، دولت افغانستان باید به سازمان ملل و دادگاه بین المللی جزایی مراجعه کند تا موضوع از دید قوانین بشردوستانه و اساسنامه دادگاه بین المللی جزایی مورد رسیدگی قرار گیرد.
این حقوقدان تأکید کرد که بسیاری از اتفاقات و حوادث مربوط به حکومت افغانستان می باشد، زیرا مسوول تأمین امینت مردم خود است، اما متأسفانه حکومت ها تا کنون در قبال ارزش های حقوق بشری که در قانون اساسی نیز از آن نام برده شده، به شکل شعار گونه رفتار کرده اند.
به باور وی اگر دولت افغانستان همچنان در قبال قضایای دلخراش و ضد حقوق بشری بی تفاوت بماند، سازمان های بین المللی وظیفه دارند که به صورت مستقیم مداخله کنند و دولت افغانستان را مورد سرزنش قرار دهند و در این زمینه تحقیق کنند.
از سوی دیگر، «لطیفه سلطانی» مسوول بخش زنان کمیسیون مستقل حقوق بشر نیز می گوید:« اتفاق هایی که همه روزه توسط مخالفان مسلح صورت می گیرد، حالت جنایت های جنگی را به خود می گیرد و جنایت علیه بشریت است».
به گفته وی، از رخدادهای تلخی که بیشتر مردم افغانستان قربانی آن هستند، نمی شود به سادگی گذشت.
این در حالی است که تاکنون به جز برگزاری کنفرانس های خبری، فعالیتی جدی از کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان دیده نمی شود. شوراهای علما و نهادهای دینی نیز همواره جنایات بزرگ را صرفا محکوم کرده و آن را یک عمل غیردینی و اسلامی خوانده اند.
جماران
