چرا قزوین اصفهان نمی شود

چرا قزوین اصفهان نمی شود؟!!!!!!!

 قزوین در دوره صفویه 57 سال پایتخت ایران بوده است و به دلیل پایتخت بودن در دوره صفویه، پیش از اصفهان تقریبا هر آنچه که در اصفهان هست را در ابعاد کوچکتری در خود جا داده است؛ لذا قزوین از آن دسته شهرهایی است که تاثیر فراوانی بر روی فرهنگ اجتماعی و شکوفایی مردم ایران گذاشته است.

امروز اصفهان در بسیاری از عرصه های مختلف صنعتی ، گردشگری ، تاریخی ،هنر، و....  در تراز استان های پیشرو کشور محسوب می شود ، اما مهمترین ظرفیت و دلیل که توانسته سایر ظرفیت های اصفهان را در مسیر شکوفایی و بالندگی قراردهد وجود نیروی انسانی کارآمد است.

با مرور تاریخ معاصر استان اصفهان می توان دریافت که در این استان شخصیت ها و جریانات سیاسی  مختلف در ادوار مختلف از جمله در دهه های اخیر با نام های مختلف از جمله اصلاح طلب و اصول گرا که به لحاظ اندیشه ای اختلاف و فاصله  فراوان دارند فعالیت داشته و دارند.

 در دهه شصت و هفتاد فعالیت های سیاسی جریانات سیاسی استان اصفهان  به علت خودخواهی، خود محوری  درجهت تخریب و حذف یکدیگر بود و این رقابت های ویرانگر تا سطح ملی امتداد پیدا می کرد و همین امر علاوه بر اینکه انرژی جریانات سیاسی را به هدر می داد ، خسارت های بسیار زیادی را به مردم  و استان اصفهان تحمیل می کرد؛ تا اینکه  در دوره ای چهره ها و شخصیت های سیاسی استان اصفهان دریافتند که بازنده اصلی دعوا ها و درگیرهای لجوجانه و بچگانه آنها مردم و استان است و همین امر موجب هدر رفت سرمایه های مادی و معنوی استان و در نتیجه عقب ماندگی شده است لذا با استفاده ازهنرگفتگو ،  تحمل و اعتماد دامنه  اختلافات  ،  درگیری  و رقابت های سیاسی خود را محدود به درون استان کردند  و در سطح ملی و کلان در راستای دفاع از منافع مردم و استان نسبت به یکدیگر هم افزایی و هم پوشانی پیدا کردند و شاید بتوان گفت رنسانس توسعه همه جانبه استان اصفهان از این مقطع آغاز شد.

اما علی رغم  اینکه استان قزوین در طول تاریخ در دامان خود بزرگان بسیار زیادی را تربیت کرده است و از ظرفیت های فراوان خدادادی  در بخش های مختلف برخودار است تاکنون آنگونه که شایسته بوده نتوانسته مسیر توسعه و شکوفایی ظرفیت ها را طی کند که یکی از دلائل اصلی عقب ماندگی استان و عدم شکوفایی ظرفیت های آن  را می توان در کشمش های جریانات مختلف سیاسی ، عدم گفتگو ، عدم اعتماد و رقابت های مخرب چهره های برجسته استان که نسبت  به یکدیگر روحیه  تضعیف ،  تخریب و حذف بویژه در سطح  ملی دارند،  جستجو کرد.

شواهد و قرائن نشان می دهد بیشتر شخصیت های حقیقی و حقوقی استان قزوین که مسیر اتوبان قزوین به تهران را به مقصد نهاد ریاست جمهوری ، وزارتخانه ها، نهاد های نظارتی و ....  طی می کنند و یا خطوط تلفنی که از استان قزوین به این نهاد ها متصل می شود و یا حتی نامه ها و عریضه های محرمانه ای که از استان قزوین به تهران ارسال می شود در جهت تامین منافع مردم و یا حمایت از مدیران و نیروهای بومی استان نیست ، بلکه بیشتر این ارتباطات در جهت تضعیف ، تخریب ، حذف و  به نوعی هوا کردن نیرو های  انسانی استان در سطح ملی است.

مستمر شنیده می شود که نیروهای بومی استان قزوین با توجه به توانمندی و شایستگی  گزینه های مطرح برای در اختیار گرفتن مسئولیت های ملی بوده اند اما ناگهان با ارسال طوماری از استان و یا تماس تلفنی افراد کوته بین نیروی توانمند استان قزوین از بین گزینه های مطرح برای در اختیار گرفتن مسئولیت های بزرگ ملی کنار گذاشته شده اند.

این سطح از خودزنی ، تضعیف و تخریب نیروها و جریانات سیاسی استان نسبت به یک دیگر چنان گسترده ، شدید و دور از انتظار است که تصمیم گیران سطح کشور را متعحب  کرده است که چرا کینه ، نفرت و حسادت نیروها و جریانات سیاسی استان قزوین نسبت به هم چنان  شدید و عمیق است که حتی تحمل بکارگیری همشهریان  خود در پست های ملی و بزرگ را هم ندارند.

در استان قزوین به جای آنکه منافع سیاسی و گروهی جریانات و چهره های سیاسی در جهت منافع مردم و استان هدایت شود این منافع مردم و استان است که در جهت تامین منافع رقابت های ناسالم سیاسی و لجوجانه جریانات مختلف سیاسی فدا و هزینه می شوند

  در واقع برخی از جریانات فعال و پر نفوذ و تربیون دار استان قزوین دوست ندارند که توسعه استان  و سرازیر شدن اعتبارات و امکانات ملی به استان به نام جریان و شخصیت های رقیب آنها ثبت گردد لذا به دلیل حسادت وکوته بینی از تمام ظرفیت خود حتی روش های غیر اخلاقی برای تخریب و حذف شخصیت و جریانات سیاسی و در نهایت عدم موفقیت رقیب استفاده می کنند.

امروز چون برخی از شخصیت ها و جریانات سیاسی استان قزوین اعتراضات و  نزاع درون خانوادگی را تا سطح ملی ادامه می دهند و حاضر به گفتگو بین خود نیستند ، مدیرانی که چند صباحی مهمان مردم استان قزوین هستند تا رزومه آنان برای در اختیار گرفتن پست های بالاتر پر شود و دوران آزمون و خطا را در استان قزوین سپری کنند از فضای پرکینه ،  پر تشتت  و خود زنی نیرو های بومی استان برای سپردن مسئولیت بزرگ استان به دوستان گرمابه و گلستان و مدیران ضعیت که بتوانند بر آنان تسلط و فرمان روایی داشته باشند استفاده می کنند. 

شاید یکی از دلائل پررنگ شدن حذف منافع مردم و استان قزوین به این نکته بر می گردد که نقش شخصیت های کاریز ما ، بلند نظر ، آینده نگر، دلسوز و  ریشه دار استان قزوین در سپهر سیاسی استان و معرفی مدیران توانمند و کارآمد کم رنگ شده است و  انتخاب و معرفی مدیران استان در اختیار افراد کوته بین ، تازه به دوران رسیده ، کوچک ، منفعت طلب و ... قرارگرفته است.

بهر حال بزرگان و شخصیت های برجسته استان باید از تجربه های تلخ و شکست  خورده و خسارت بار خودزنی های گذشته و همچنین تجربه های موفق سایر استان ها از جمله اصفهان ، کرمان ، در حمایت از نیروی های بومی   و .... درس بگیرند و راه میانه‌ را برگزینند تا بیش از این  تار پودهای توسعه استان را به زلف خودخواهی و منیت ها ی خود گره نزنند   بلکه تارهای گسسته‌ی وحدت و همدلی را به پود مهربانی و یکدلی  و گفتگو گره بزنند و پارگی‌ها را رفو و پنجه‌ی پرخاش را به نرمه‌ی نوازش بدل و جدال را به گفتگو و مفاهمه گره بزنند و همسایه به همسایه و شهروند به شهروند، کوی به کوی و شهر به شهر، خانه ای پدری را از گسست خصومت به پیوستِ عطوفت بازسازی کنند تا استان قزوین بتواند به جایگاه شایسته ای خود دست پیدا کند.

بی شک سر بر دوش بیگانه نهادن از سوی هر یک از جریانات سیاسی استان رخ دهد مذموم و ناپسند است که نامحرمان به دروغ خود را دایه مهربان تر از مادر برای ما معرفی می کنند لذا اگر بزرگان و جریانات سیاسی مرکز استان در عین کثرت به وحدت و گفتگو و اعتماد در زمینه منافع کلان مردم و استان برسند این فضای مثبت به دیگر مناطق استان که در آنها نیز آتش اختلافات زبانه می کشد تسری پیدا می کند.

و سخن پایان با توجه به اینکه هر چند با توجه به شرایط حکمرانی فعلی کشور امکان پایتخت شدن مجدد قزوین دور از ذهن و غیر واقعی به نظر می رسد اما با توجه به اینکه همه ما  در استان دارای سرگذشت و سرنوشت مشترک هستیم  می توان با وحدت و هم افزایی دلسوزان ، شخصیت ها ، جریانات سیاسی حول محور منافع مردم شاهد  شکوفایی ظرفیت های مادی و معنوی استان قزوین بود  و مجدد نقش و جایگاه قزوین را در ایران بزرگ و درخشان و چه بسا برجسته تر از اصفهان کرد.